دیوانه شناسد ره ویرانه خود را
***
جائی نه که گیرد دل دیوانه قراری
ویران شود این شهر که ویرانه ندارد
***
ز هشیاران عالم هر که را دیدم غمی دارد
دلا دیوانه شو ،دیوانگی هم عالمی دارد
***
دل اگر دیوانه شد دار الشفای صبر هست
میکنم یک هفته اش زنجیر،عاقل میشود
***
از دل دیوانه ام دیوانه تر دانی که کیست؟
من، که دائم در علاج این دل دیوانه ام
***
دیوانگی است دل به ره دیده داشتن
تخم وفا به مزرعه سینه کاشتن
***
بود هر طفلی را در دست سنگی
مگر از سینه برون شد دل دیوانه من
***
سنگ از آن شد دل جانانه من
تا زند بر دل دیوانه من
***
بر سر کوی بتان خواهم دل دیوانه ای
تا کنم آنجابنا از سنگ طفلان خانه ای
***
جه همه قشنگ بود .....مرسی ...پاییز رو خدا آفریده اصلن کلن واسه دیوونگی
ReplyDelete