به من گفتند بنویس

یه روزی از روزها مثل همیشه داشتم با یه دوست حرف می زدم و به درو دیوار گیر می دادم از یطرف حکبه شده بود و از یطرف نمی دونست که چی بگه که منو اروم کنه همینطوری مونده بود و به حرفهای من گوش میداد بچاره گیر افتاده بود . بعد از این که کلی گفتم و خودمو خالی کردم یه پیشنهاد داد که تو که این همه حرف برای گفتن داری و با بیان اون خودت ارامش میگیری و فکرت ازاد میشه چرا این حرفها رو ثبت نمی کنی چون ممکنه که همیشه کسی نباشه که به حرفات گوش کنه و همراهیت کنه و پیشنهاد کرد که اینا رو در یک وب لاگ بنویس شاید به درد کسی خورد شاید همفکر پیدا کردی و این که شاید دوستهای همفکر خودت رو پیدا کنی. دیدم فکر بدی نیست هیچی که نباشه دیگه مجبور نیستم مخ کسیو بجوم و خیلی راحت میتونم حرفامو به یه ماشین بزنم ولی بدی که داره اینه که هرچی بگی اون قبول میکنه و گیر نمیده ونظری هم نمیده و من ایونو دوست ندارم. چون ئوست دارم فکرم نقد بشه بحث بشه کم بیارم یا اینکه طرف کم بیاره و اینطوری لذت دیگه داره .

در هر صورت به امتحانش می ارزه.

تا ببینیم چی میشه.