بستگی به شما دارد

بستگی به شما دارد
یک شعر می تواند در یک لحظه بدرخشد
یک گل می تواند یادآور یک رویا باشد
یک درخت می تواند آغاز یک جنگل باشد
یک پرنده می تواند قاصد و پیک بهار باشد
یک لبخند می تواند آغازگر یک دوستی باشد
یک دست دادن صمیمی می تواند روح و جان ما را به درجات بالا ببرد
یک ستاره می تواند راهنمای یک کشتی در دریا باشد
یک واژه می تواند سازنده یک هدف باشد
یک پرتو از آفتاب می تواند باعث روشنی یک خانه شود
یک شمع می تواند با نور و روشنی اش تاریکی و ظلمت را از بین ببرد
یک لبخند می تواند بر دلتنگی و افسردگی پیروز باشد
هر سفر باید با یک قدم آغاز شود
هر دعایی باید با یک کلمه شروع شود
امید داشتن روح و روان ما را زنده نگه می دارد
یک آوای خوش می تواند با فکر و اندیشه شما حرف بزند
یک قلب می تواند بفهمد چه چیزی درست است
یک زندگی می تواند متفاوت باشد
می بینید
این ها همه بستگی به شما دارد که چگونه بنگرید

روزي مرد جواني وسط شهري ايستاده بود و ادعا مي كرد كه زيباترين قلب را در تمام آن منطقه دارد. جمعيت زيادي جمع شدند. قلب او كاملاً سالم بود و هيچ خدشه اي بر آن وارد نشده بود. پس همه تصديق كردند كه قلب او به راستي زيباترين قلبي است كه تاكنون ديده اند . مرد جوان، در كمال افتخار، با صدايي بلندتر به تعريف از قلب خود پرداخت. ناگهان پيرمردي جلو جمعيت آمد و گفت:اما قلب تو به زيبايي قلب من نيست؟ مرد جوان و بقيه جمعيت به قلب پيرمرد نگاه كردند. قلب او با قدرت تمام مي تپيد، اما پر از زخم بود. قسمتهايي از قلب او برداشته شده و تكه هايي جايگزين آنها شده بود؛ اما آنها به درستي جاهاي خالي را پر نكرده بودند و گوشه هايي دندانه دندانه در قلب او ديده مي شد. در بعضي نقاط شيارهاي عميقي وجودداشت كه هيچ تكه اي آنها را پر نكرده بود. مردم با نگاهي خيره به او مي نگريستند و با خود فكر مي كردند كه اين پيرمرد چطور ادعا مي كند كه قلب زيباتري دارد. مرد جوان به قلب پيرمرد اشاره كرد و خنديد و گفت:تو حتماً شوخي مي كني....قلبت را با قلب من مقايسه كن. قلب تو، تنها مشتي زخم و خراش و بريدگي است.؟ پيرمرد گفت:درست است، قلب تو سالم به نظر مي رسد، اما من هرگز قلبم را با قلب تو عوض نمي كنم. مي داني، هر زخمي نشانگر انساني است كه من عشقم را به او داده ام؛ من بخشي از قلبم را جدا كرده ام و به او بخشيده ام.

به کجا باید رفت

باران می بارد ...آری گذشت گونه های خیسم را پاک می کنم و باران تمام تنم را هاشور می زند آمدی یک روزی مثل یک بارش باران ناخوانده بودی و مرا خیس نمود قطره باران نگاهت آن روز وای تنهایی من می دانی عشق دنیای قشنگی دارد زیر باران با عشق چتر معنای حقیری دارد توی شبها با عشق ماه در دامن توست آسمان لایق توست وای تنهایی من لحظه هایم خوش بود ...جای تو خالی بود به کجا باید رفت بعد از آن خاطره ها؟ بعد از آن خاطره هایی که همه هستی من از آنهاست تو بگو آخر تو بگو به کجا باید رفت؟ من به هر جا که قدم بردارم من به هر جا که نظر می دوزم همه جا خنده توست همه جا خاطره دارم با تو تو بگو آخر تو بگو به کجا باید رفت؟؟؟

دلم گرفته

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من/ گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟/ کجا روم که راهی به گلشنی ندانم/ که دیده برگشودم به کنج تنگنا من/ نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل/ چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من/ ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک/ به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!/ نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی/ که تر کنم گلویی به یاد آشنا من/ ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟/ که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟/ ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری/ دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من/...

رقص آرام

این شعـر توسـط یک نوجوان متبلا به سـرطان نوشته شده است. او مایل است بداند چند نفرشعر او را می خوانند. این شعر را این دختربسیار جوان در حالی که آخرین روزهای زندگی اش را سپری می کند در بیمارستان نیویورک نگاشته است و آنرا یکی از پزشکان بیمارستان فرستاده است. تقاضا داریم مطلب بعد از شعر را نیز به دقت بخوانید.

این کل شعر اوست. لطفا آنرا برای دیگران هم ارسال کنید.

رقص آرام

آیا تا به حال به کودکان نگریسته اید

در حالیکه به بازی "چرخ چرخ" مشغولند؟

و یا به صدای باران گوش فرا داده اید،

آن زمان که قطراتش به زمین برخورد می کند؟

تا بحال بدنبال پروانه ای دویده اید، آن زمان که نامنظم و بی هدف به چپ و راست پرواز می کند؟

یا به خورشید رنگ پریده خیره گشته اید، آن زمان که در مغرب فرو می رود؟

کمی آرام تر حرکت کنید

اینقدر تند و سریع به رقص درنیایید

زمان کوتاه است

موسیقی بزودی پایان خواهد یافت

آیا روزها را شتابان پشت سر می گذارید؟

آنگاه که از کسی می پرسید حالت چطور است،

آیا پاسخ سوال خود را می شنوید؟

هنگامی که روز به پایان می رسد

آیا در رختخواب خود دراز می کشید

و اجازه می دهید که صدها کار ناتمام بیهوده و روزمره

در کله شما رژه روند؟

سرعت خود را کم کنید. کم تر شتاب کنید.

اینقدر تند و سریع به رقص در نیایید.

زمان کوتاه است.

موسیقی دیری نخواهد پائید

آیا تا بحال به کودک خود گفته اید،

"فردا این کار را خواهیم کرد"

و آنچنان شتابان بوده اید

که نتوانید غم او را در چشمانش ببینید؟

تا بحال آیا بدون تاثری

اجازه داده اید دوستی ای به پایان رسد،

فقط بدان سبب که هرگز وقت کافی ندارید؟

آیا هرگز به کسی تلفن زده اید فقط به این خاطر که به او بگویید: دوست من، سلام؟

حال کمی سرعت خود را کم کنید. کمتر شتاب کنید.

اینقدر تند و سریع به رقص درنیایید.

زمان کوتاه است.

موسیقی دیری نخواهد پایید.

آن زمان که برای رسیدن به مکانی چنان شتابان می دوید،

نیمی از لذت راه را بر خود حرام می کنید.

آنگاه که روز خود را با نگرانی و عجله بسر می رسانید،

گویی هدیه ای را ناگشوده به کناری می نهید.

زندگی که یک مسابقه دو نیست!

کمی آرام گیرید

به موسیقی گوش بسپارید،

پیش از آنکه آوای آن به پایان رسد.

ای دوست

هيچكس اشكي براي ما نريخت هركه باما بود از غمها گريخت

چندروزي هست حالم ديدنيست حال من از اين و ان پرسيدنيست

گاه بر روي زمين زل مي زنم گاه بر حافظ تفاءل مي زنم

حافظ ديوانه فالم را گرفت يك غزل امد كه حالم را گرفت:

(ما زياران چشم ياري داشتيم خود غلط بود انچه مي پنداشتيم)

.. اي دوست..

Enjoy every moment of life

Time is like a river.
You cannot touch the same water twice,
because the flow that has passed will never pass again.
Enjoy every moment of life ...