دلم گرفته

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من/ گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟/ کجا روم که راهی به گلشنی ندانم/ که دیده برگشودم به کنج تنگنا من/ نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل/ چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من/ ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک/ به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!/ نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی/ که تر کنم گلویی به یاد آشنا من/ ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟/ که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟/ ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری/ دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من/...